Ik doe mee aan de "darmathon" en steun de vzw Stop Darmkanker

Twee jaar geleden, tijdens haar zwangerschap, werd bij mijn jongste zus darmkanker vastgesteld met uitzaaiingen in de lever. Plots stopt de wereld met draaien. Zelden komen geluk en verdriet zo dicht bij elkaar te liggen. Moet ze ineens niet alleen voor haar eigen leven vechten, maar ook voor dat van haar ongeboren kindje.

De rollercoaster schoot zich onmiddellijk aan een rotvaart in gang. De behandeling uitstellen tot na de geboorte was geen optie. Vrij snel na het ‘nieuws’ zou de operatieve verwijdering van de tumor volgen. De ‘waaroms?’ en de ‘wat als…’. De vele vraagtekens.

Waarom kanker?

Waarom bij haar?

Wat als de baby die in haar buik groeide het niet zou overleven?

Wat als de baby die in haar buik groeide er iets aan over zou houden?

Angst. Machteloosheid. Onbegrip. Boosheid. Hoop.

Ondanks de zware operatie en de chemotherapie nadien, zette ze een kerngezonde baby op de wereld. Helena, net twee, is een zeer vinnige en energieke dochter geworden. De superfiere mama blijft taai verder vechten en ondanks de sluimerende aanwezigheid van de ziekte bouwen mama, papa en Helena samen aan een mooie toekomst.

Net als mijn zus krijgen in Vlaanderen jaarlijks 5000 personen de diagnose ‘u hebt darmkanker’ te horen. De genezingskansen hangen zeer sterk af van het ontwikkelingsstadium van de ziekte, maar algemeen genomen geldt: hoe vroeger opgespoord, hoe beter behandelbaar. Op zesentwintigjarige leeftijd bevind je je in geen enkele risicogroep. Shit luck, dus. Vandaar het belang van opsporing en vroegtijdige diagnose.

Via mijn deelname aan de Darmathon wil ik geld inzamelen in de strijd tegen darmkanker. Want elke gift telt, hoe klein of groot ook.  Ik ben er van overtuigd dat ik de finish makkelijker haal met jouw steun! Samen zetten we zo een stap naar een wereld zonder darmkanker. #samensterk

Groeten Peter